Yazdığım her eseri severim, değer veririm ve canımdan bir canmış gibi önemserim. Gel gelelim, Şakayık Şövalyesi benim ilk göz ağrımdır. Dolayısıyla, bu öyküden biraz bahsetmek isterim.
Şakayık Şövalyesi, kahramanlık ve onur kavramlarını yeniden tanımlar bence, çünkü geleneksel bir prensesi kurtar misyonunun anlamlı bir yolculuğa dönüştürür. Uçan Ayı Hanı’ndaki söylentilerle başlayan serüven, şövalye olma hayaliyle yanıp tutuaşn Dun Loreth’i, Prenses Allenora’yı kurtarması için Buz Kılıç Gölü’nün ötesindeki Seroll Unth Kalesi’ne gönderir. Söylentiler olsa da bu görev, Dun Loreth’in beklediği gibi ejderha ve düşmanlarla dolu epik bir sefer değildir. Bu onun iç dünyasıyla yüzleşmesini gerektiren, çok daha derin bir sınava dönüşür. Öykü gerçek cesaretin düşmanı kılıçla yenmek değil, beklenmedik gerçeklerle yüzleşmek ve başkalarının kendileri için güdeceği, hayatlarına yöne vereceğini düşündükleri iradelerine saygı duymayı anlatır.
Dun Loreth, prensesin aslında bir Kış Ejderhası olarak adlandırlan Kırağı tarafından neden tutsak edildiğini öğrenir. Bu durum, onun şövalyelik yeminlerinin ve sadakat kavramının ne anlama geldiğini sorgulamasına yol açar. Prenses Allenora’nın kendi kaderini belirleme hakkına saygı göstermesiyle, Dun Loreth’in sadakati ve onuru yeni bir boyut kazanır.
Şakayık Şövalyeliği’nin düsturları sadakat, cesaret ve saygı ilkeleri üzerine kurulmuştur, ve Dun Loreth, bu üç temel erdemi tüm varlıklar için benimser. Öykü bize der ki, güç ve onur dışsal değil, içsel bir olgudur, fiziksel savaştan daha güçlü olan zihinsel ve ruhani bir dönüşümdür.